Ik houd mijn oog gericht op de Heer

Teksten : Psalm 25 :12 - 15  en Mattheus 7 : 1-5

Het is nu de 3e zondag van de 40 dagen tijd, welke  ‘Oculi’ (Mijn ogen) wordt genoemd. Dit komt van de eerste woorden uit een oud lied. Wat zegt: “Mijn ogen zijn altijd gericht op de Heer” en verwijst naar Psalm 25:15. Een beeld, wat past onder het Oude Testament en vertelt hoe ik God mag zien en kennen. Dat is het mooie van de les van die eenvoudige herdersjongen, die met God wandelde.  Later was hij, David een leider van het volk van God en ook profeet en priester. Hierin was hij een beelddrager van Christus als koning, profeet en priester.

Psalm 25:15 Ik houd mijn oog gericht …….

Tijdens natuurfilms worden er dieren gespot met een camera die constant hen in beeld heeft. Toch zien we dat de natuurfilms uit verschillende shots bestaan. Deze worden aan elkaar gemonteerd tot één geheel met een commentaar op wat je ziet met muziek en geluiden voor de sfeer, waarin het plaatsvindt weer te geven. Zou je de muziek of geluiden weg doen, krijgen we de ouderwetse slapstickfilm, die alleen bewegende beelden geeft. Een deel van de informatie zullen we daardoor niet meekrijgen van wat er te zien is en gebeurt.

Tijdens een busreis in een stad is er een gids of reisleider aanwezig.. Door de informatie die door de reisleider wordt verteld  over de achtergrond, de geschiedenis en wetenswaardigheden komen gebouwen en gebeurtenissen tot leven. Een stad bezoeken en dit horen maakt het een stuk interessanter om er rond te toeren en bezienswaardigheden te bezichtigen.

Wanneer we in Psalm 25 lezen komt er een heel verhaal naar ons toe. Wanneer we de Psalm als tekst lezen, zien we dat David, als Psalmschrijver 37 x in zijn gebed de Heer aanspreekt en door de zinnen naar Hem verwijst. En iedere keer zien we in het spreken en denken, dat God centraal staat. En ook zien we dat David zijn eigen nood onder de aandacht van God brengt.  In de verzen 16 – 21 spreekt David indirect over God en vraagt hem te helpen (7x)

Wanneer kinderen hun mama of papa nodig hebben, dan lijkt het wel of zij steeds hetzelfde roepen. Juist kleine kinderen doen dit, omdat deze niet altijd kan verwoorden wat het voelt, denkt, ziet en nodig heeft. Ouders kennen hun kroost en weten door de klank en houding van het kind wat het bedoeld.  Zo hadden wij bij één van onze jongens dat deze midden op de middag kon zeggen: “Ik heb honger.” M.a.w. ik zou graag een koekje of snoepje willen. Dat laatste hebben we ook moeten leren noemen om duidelijk te maken wat hij bedoelde te zeggen.

Wat kinderen ook doen is kijken naar hun ouders. Zij leren spelenderwijs en groeien naar volwassenheid. Zij doen en spelen na wat zij zien, horen en weten. Daardoor oefenen zij in vaardigheden, die later inzetbaar zijn om hun weg in het leven te zoeken. Maar ook het voorbeeld van vriendjes / vriendinnetjes spelen daarin een rol. Elkaar nadoen en na praten. Dat geeft weleens verrassende situaties.

In Psalm 25 is het duidelijk dat David zich richt op Wie God is en wat Hij spreekt en doet. Dat geeft hem richting in zijn denken, doen en laten. Hij spreekt waarheden uit, die een houvast zijn in zijn leven. Mensen, die te maken hebben met veranderingen, zoeken naar de houvast, die zij in hun leven kennen. Om zich veilig te voelen, vallen ze daarop terug. Zij spreken en noemen dit als zij iets zien dat afwijkt van wat zij weten. Wij kennen daar uitspraken van, zoals : “Vroeger was het anders.” of  “Bij ons is het de gewoonte, dat…” En wij doen “altijd” en “nooit” dit en dat…. We proberen er de grenzen aan te geven en te ontdekken waar iets naar toe leidt of waar het vandaan komt.

Nu schrijft David in vers 15 : Ik houd mijn oog gericht op de HEER, hij bevrijdt mijn voeten uit het net. Ook al gebeurt er heel veel met en om mij heen, ik houdt vast aan Wie God is. Ik blijf heel dicht bij wat mij geleerd is en wat ik van God weet. En ook, Hij is niet alleen een God, die ik ken van wat anderen hebben verteld, maar ik heb Hem ook leren kennen als de God die mij in het oog houdt en over mij waakt. Bij Hem voel ik mij veilig.

Een welbekende spreuk is : “God heeft geen veilige reis belooft, maar wel een behouden aankomst.” Dat wil zeggen, dat ons niet altijd de moeilijkheden op onze pad bespaard worden, maar dat ons leven wel verborgen en veilig is in Gods hand. Hij zal ons leiden op onze wegen, zodat we op onze eindbestemming aankomen. Toch wil er wel eens wat opdoen, waardoor we het zicht kwijt raken op die mooie horizon van het geloof. Dat we in de knel komen en door omstandigheden of keuzen vast komen te zitten in leugens en lasten.

David vertelt erover, dat God degene is, Die de uitweg weet. Wil je God volgen, zal je in Zijn voetsporen wandelen. Dat is wat we steeds weer terug krijgen in het Oude en  Nieuwe Testament : Overdenk dag en nacht de Woorden van God in je leven en laat je leiden door Zijn Geest om in het juiste spoor te blijven. Waar zaten de slangen in de woestijn? In het stof van alle dag en zij beten. De zorgen van ons leven kunnen open deuren zijn naar influisteringen van de boze, die ons weg wil trekken van God.

Jezus spreekt in Mattheus 6 : 22 dat we ons oog schoon moeten houden. De manier, waarop wij naar iets kijken, heeft alles te maken hoe we denken en besluiten hoe we er mee om willen gaan. David koos in de meeste gevallen om het te zoeken bij God en Zijn Woord. Dat waren de bakens langs de reis, die hij door het leven maakte. Aan de hand, daarvan wist hij veilig langs allerlei uitdagingen en gevaren te komen. Maar durfde ook de uitdaging van het conflict aan te gaan.  

Wat lezen we in verder in het Nieuwe Testament : 1 Joh. 1 : 5-7 God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis. 6 Als we zeggen dat we met Hem verbonden zijn terwijl we onze weg in het duister gaan, liegen we en leven we niet volgens de waarheid. 7 Maar gaan we onze weg in het licht, zoals Hijzelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, Zijn Zoon, ons van alle zonde. We zien op grond van het volbrachte werk van Christus, dat er een nieuwe weg mogelijk is, wanneer we door verkeerde keuzes en wegen van God zijn afgedwaald. Het opent onze ogen voor Zijn Waarheid, Liefde en Genade. Dat is niet eerst zien en dan geloven, maar eerst Ja tegen God zeggen en ontdekken en ondervinden dat Zijn Woord waarheid is en wij Ja en Amen daarop kunnen zeggen.

Een van de dingen, die wij als mens van nature geneigd zijn, is het kijken naar anderen, die het fout doen. We kijken, wanneer het niet goed gaat in iemands leven, waar het fout is gegaan en weten dit uitgebreid te benoemen. Het wonderlijke is dat we vaak snel kunnen aanwijzen wat wij zelf ook doen. De grootste ergernissen aan een ander lijken ook in ons te zitten. Alleen zijn we ons er niet altijd van bewust. We zijn dan van mening dat onze zienswijze de enige en juiste is, maar zien de strepen op onze levensramen niet meer, waardoor Gods licht wordt vertroebeld en ons zicht minder is geworden.

Die ervaring had ik, toen ik mij realiseerde dat mijn zicht minder was en dacht dat het lag aan vermoeidheid. De teksten in de Bijbel en op het scherm werden naarmate de tijd vorderde steeds waziger. Als ik het van dichtbij probeerde te bekijken, moest ik het juist meer van mij afhouden. Toen er een oogmeting werd gedaan was het duidelijk dat ik een leesbril nodig heb. Nu merk ik, dat het lezen met bril mij veel gemakkelijker afgaat. De tekst is als vanouds weer duidelijk te lezen. Mensen, die op een afstandje van een persoon of situatie staan, kunnen soms helder de zaken benoemen en aanwijzen wat nodig is. Zelf hebben we dan een eyeopener nodig, een inzicht, die ons helpt om te zien waar het om draait.

Ik heb  ontdekt in het dagelijks verkeer, omgaan met anderen, dat ik last kan hebben van de balk, terwijl de ander een splinter had. Mijn oordelen bracht boosheid, ergernis, verkeerde houding in mij naar boven. En meende ook nog dat ik in mijn recht stond. Zo ben ik gaande weg mijn leven en rij-ervaring er achter gekomen, dat ik dezelfde dingen doe en anderen daarmee te kort doe. De Bijbel spreekt op verschillende plaatsen over het niet oordelen van anderen. “Oordeelt niet, opdat je niet geoordeeld zal worden.”

In de gelijkenis van “de balk en de splinter” uit Mattheus 7 staat in vers 5 “Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen.” Veel mensen weten niet, wanneer een paspoort of een geldbiljet vals is. Op het oog lijkt het allemaal hetzelfde. Maar een getraind oog zal snel opmerken, dat er iets aan de hand is. Zo wil de Heer ons dagelijks leren vanuit Zijn Woord en door Zijn Geest hoe we dicht bij Hem kunnen blijven en leven vanuit zijn liefde. Als Gods waarheid niet duidelijk voor ogen staat, kunnen andere stemmen makkelijk proberen in onze gedachten en levenspatronen binnen te komen.

Daarom dat Hebreeën 12 : 2 spreekt over ons oog gericht op Jezus houden.

Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, liet Hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.  Dit spreekt dat onder het Nieuwe Verbond hoe het mogelijk is, dat wij van binnenuit kunnen veranderen.

Daarom dat dit vers ons oproept om voor ogen te houden waarvoor en waartoe Christus de weg van het lijden, sterven en de opstanding uit de dood is gegaan. Om Gods grote Liefde in ons hart uit te storten, zodat wij als veranderde mensen zouden leven. Jezus heeft dit mogelijk gemaakt. Het is aan ons om de keuze, elke dag weer om samen met Hem de dag door te gaan in afhankelijkheid van God. Niet meer IK op de troon van mijn leven, maar Hij is Degene die de leiding heeft.

Dat is aan de ene kant een proces van vallen en opstaan. Ontdekken en leren toepassen. Aan de andere kant is het een keuze, die David in Zijn leven had gemaakt. God stond bij Hem boven aan alles. Of ze hem nou vals beschuldigden, vervolgden of dat hij de kans had om menselijk gesproken zijn vijand te pakken. Hij koos altijd de kant van God en ging met respect voor God en met zijn medemens om. Hij zag helder, waar het op aan kwam. Ook wij mogen en kunnen zaken helder zien in ons leven. Door naar onze Heer te kijken en onze verwachting in alles op Hem te hebben. Niet passief, door maar af te wachten, maar juist actief door samen met Hem te gaan. Dagelijks in gesprek zijn met onze Hemelse Vader, die de Heilige Geest heeft gezonden en Zijn Woord heeft gegeven als leidraad voor ons leven.

Zijn Woord verspreid licht, wanneer wij deze openen. Geloof is de sleutel.  Hij is de Weg, waarop wij mogen gaan en vertrouwen. In Hem staan we sterk. “Hij heeft geen kalme reis belooft, maar wel een behouden aankomst.” De vraag die openblijft: Wat wilt u? Zien op God / Jezus en uw leven in Zijn hand toevertrouwen.

De belofte is dat we scherp zullen zien, waarom Jezus naar de aarde moest komen en verzoening brengen tussen mij, anderen en God. Niet om maar door te blijven leven, zoals ik deed. Maar juist een leven te ontvangen en hebben, waarin Hij aan mijn kant staat. Zijn gedachten over ons zijn hoopvol, liefde en laten zien, dat we een glansrijke toekomst hebben. Ook al is er veel mis in deze tijd.

De signalen lijken ons te vertellen, dat we aan de verliezende kant zijn. En we moeten vrezen voor ons leven. In Hem zijn we meer dan overwinnaars. Kom en grijp de hand van God en richt je met alles wat in je is op Hem. Hij is “de grondlegger en voltooier van ons geloof”. Dan zul je net als David en nu in Christus scherp zien.