Over de hele wereld roepen mensen het uit als een koning David. Misschien niet aan het einde van het land, zoals hij moest vluchten voor zijn zoon Absolom. Maar misschien juist, omdat mensen aan het einde van hun krachten, mogelijkheden en zicht op hoop zijn. Een roep van een vluchteling uit een oorlogsgebied. Een zoeken van een vluchteling van een land vol hongersnood, corruptie en nood. Een mens, zoals jij en ik hier in Nederland, die door omstandigheden in de problemen zit, maar niet weet hoe het op te lossen.
Tijd van roepen: Ken je dat? Een tijd, dat je het zo benauwd krijgt, dat je vanzelf harder gaat roepen, om aansluiting te vinden voor jouw probleem. Er zijn er die doen dat, door iedereen te vertellen wat hun probleem is, om zo een antwoord onderweg te krijgen. Anderen doen dat, omdat zij traumatische dingen hebben meegemaakt. Door te vertellen ben je op zoek naar puzzelstukjes, die het gebroken plaatje weer een stukje heel maken.
David heeft talloze keren gehad, dat hij tot de Heer heeft geroepen. Denk maar aan de tijd dat Saul hem achtervolgde en niemand in het spoor van David veilig was. David had te maken met problemen binnen zijn gezin met zijn zonen en dochter. Diepe sporen heeft dat in hun levens getrokken.
Psalm 61:1 - Een psalm van David, voor de koorleider, met een snaar-instrument. Zo kennen wij David. Een man, die muzikaal is en God met muziek groot maakt. Een krachtig middel voor een Saul om tot rust te komen. De zegen en zalving, die God aan het musiceren verbond bij David heeft niet alleen deze koning, maar velen door alle eeuwen heen gezegend. En nu opnieuw ontstaat er een lied in een diep en traumatisch moment van Davids leven.
En te midden van alle problemen van het leven, gebeurt het dat zijn zoon tegen hem keert en hij bedreigd wordt als koning van het volk, als vader des vader-lands. De gezalfde des Heren kwam in diepe problemen en wordt Psalm 61 geboren, als een soort fontein te midden van een woestijnperiode van het leven. Daar gaan wij vandaag naar toe. God is de bron van het leven. Hij wil voorzien, daar waar niets is. Hij wil troosten, daar waar dood en verdriet is. Hij wil hoop en perspektief geven op plaatsen, waar geen uitkomst lijkt te zijn.
Juist in dat diepe dal van duisternis, waar David in Psalm 23 schrijft, komen de meest vruchtbare momenten in een mensenleven. Daar waar de mens God ontmoet en deze troost, hoop en nieuw geloof ontvangt. Ook al lijkt alles tegenstrijdig, maar het is als een weg in de wildernis, die naar een nieuwe horizon van geloof, hoop en Gods liefde heen leidt.
Dat is het getuigenis wat ik aan den lijve heb mogen ondervinden. Dat is het getuigenis van wat God in mijn leven heeft gedaan. Hij ontvangt alle eer. Ik heb het uitgeroepen tot God. De woorden van vers 2 en 3 zijn voor mij in een moeilijke periode een gebed en een troost geweest.
Psalm 61:2-4- O God, luister naar mijn roepen, sla acht op mijn gebed. 3 Van het einde van het land roep ik tot U, nu mijn hart bezwijkt; leid mij op een rots die voor mij te hoog zou zijn. 4 Want U bent een toevlucht voor mij geweest, een sterke toren tegen de vijand. Terwijl ik met pijn in mijn lichaam en een zware druk op mijn hart had, riep ik uit tot God. Ik riep Hem elke dag om hulp. De golven waren voor mij te hoog en voelde mij als of ik elk moment onder kon gaan.
De woorden van deze verzen spreken mij aan, omdat wij hier in Zeeland aan de uithoeken van Nederland wonen. Hier eindigt de snelweg en het treinspoor in Vlissingen. De plaats waar ik 51 jaar geleden ben gekomen. De plaats waar ik ben opgegroeid, God heb mogen leren kennen. De plaats waar we zijn getrouwd, wij deel van ons gezin geboren hebben zien worden.
De plaats van mooie, maar ook van diepe en verdrietige dingen in mijn leven. Terwijl ik met de woorden van Psalm 61 tot God riep en mijn nood Hem vertelde, kwamen gedachten tot mij. “Jouw leven is in vertrouwde handen.” Voor mij een teken, dat ik mocht stoppen met al mijn strijden, bidden en roepen en mocht weten dat er een God is, die ook mij kent, hoort en weet wat er aan de hand is.
Het gebed kwam in mij, dat God mij op een rots zou leiden, die voor mij te hoog was. Een veilige plaats, waar ik een beter zicht kreeg op de situatie, maar ook andere kansen zou gaan zien. Er licht aan de horizon van mijn bestaan zou gaan komen.
En dwars door de zware storm van angsten, burn out en veranderingen, kwamen er nieuwe geluiden. Nieuwe keuzen en nieuwe mogelijkheden. Dank U Heer. God is getrouw. Zijn plannen falen niet. Hij is een waarmaker van Zijn woord. Niet van de mijne, maar van die van Hem. Hij gaf verlossing, daar waar ik geen uitkomst meer zag.
Psalm 61:5-6 - Ik zal in alle eeuwigheid in Uw tent verblijven, mijn toevlucht zoeken in de schuilplaats onder Uw vleugels. 6 Want U, o God, hebt mijn geloften gehoord; U hebt mij de erfenis gegeven van wie Uw Naam vrezen. Hier zien we een antwoord van David op Gods goedheid. Het was niet zo dat hij alleen bad, als hij het moeilijk had, maar in zijn hele zoeken en verlangen, wilde hij dicht bij God zijn. Hij verwachtte en zag het goede van God. In zijn denken stond God centraal en betrokken bij alle aspecten van het leven.
Niet alleen de geestelijke zaken en de praktische zaken van het leven apart. Voor hem was God integraal aanwezig. Hij was dezelfde man, in de tempel, met de harp, op het strijdveld, als vader en koning. Zijn hart was altijd op God gericht. En natuurlijk als mens maakte hij enorme blunders, fouten en deed hij dingen, waar wij van zouden schrikken. En toch…. was hij de man naar Gods
hart. In alles zocht en erkende hij God. Zijn leven kon er alleen maar zijn, omdat
God er was.
Hij zag de zegen van God in zijn leven. Hij had als kind en man vastgehouden aan het Woord, wat Hij over God en Zijn handelen met het volk had gehoord. De erfenis van Gods spreken door de aartsvaders, de richters, priesters en profeten. Dat is ook onze erfenis voor dit jaar. God heeft gesproken. Hebreeën 1:1 en 2 – “Nadat God voorheen vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had door de profeten, heeft Hij in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon, 2 Die Hij Erfgenaam gemaakt heeft van alles, door Wie Hij ook de wereld gemaakt heeft.”
Hier lezen we dat door Jezus, Het levend geworden Woord, de wereld is gemaakt. Jezus = het spreken van God. Als Jezus Heer is over ons leven, dan is Gods spreken ook leidend in ons bestaan. Dan is dat niet naast alles wat we doen, hebben en zijn, maar integraal aanwezig in heel ons bewegen en zijn. Wij zijn dezelfde persoon in de kerk, op ons werk, op school, onder de mensen van het dorp en binnen onze vrienden en familiekring.
God geeft ons Zijn Woord als een krachtig instrument om te bidden, denken, spreken en handelen. Heb ik net als David een Gods verlangen om door dicht bij God te leven in mijn aardse tent, wat de tempel is van de Heilige Geest? Wil ik net als David met mijn goede kanten en mijn karakter waar nog het e.e.a. aan moet gebeuren, God te erkennen als mijn Heer, Vader, Voorziener en God. Of vlucht ik net als een Jona de ander kant op om uit Zijn buurt te blijven, zodat ik niet hoef te doen, of te veranderen. David koos in dit alles, de confrontatie met zichzelf en gaf zich over aan God.
Psalm 61:7-8 - "U zult dagen toevoegen aan de dagen van de koning, zijn jaren duren voort als van generatie op generatie. 8 Eeuwig zal hij tronen voor Gods aangezicht. Beschik goedertierenheid en trouw, dat die hem beschermen." Deze woorden van David zijn voor mij een hoogtepunt. Hij spreekt hier over Gods handelen met Zijn leven. En voor ons Gods handelen met Gods volk door de geslachtslijnen naar de Messias, Jezus Christus. Wanneer we deze woorden opnieuw lezen, dan kan dit weleens een ander licht op ons leven werpen.
Jezus is de Koning van ons leven. Wat er ook gebeurd, Hij is er bij en ons leven is in vertrouwde handen. We kunnen van Hem afdrijven en het geloof kwijtraken. Maar we kunnen ook naar Hem toegaan, zodat de dagen van de Koning der koningen doorgaan in ons leven. En zelfs zo, dat onze kinderen, kleinkinderen en daarna de zegen en erfenis van het geloof ontvangen.
Jezus is Koning voor altijd. Hij is goed en trouw en beschermd de zijnen. Als Hij mijn Heer en Redder is, mag ik onder Zijn bescherming leven, denken, spreken en zijn. Mag ik Hem in mijn leven als het ware weerspiegelen en doorgeven door de manier, waarop Hij mijn leven leidt en stuurt.
Dat zal een krachtig effect hebben op een omgeving, die compleet anders denkt, doet en kijkt. Het zal niet onopgemerkt worden. Verandering komt door geloof van binnenuit naar buiten. Dat heeft niets met uiterlijke vormen te maken, maar met een fontein van leven dat door God in ons opspringt.
Psalm 61: 9 – “Dan zal ik voor Uw Naam voor eeuwig psalmen zingen om mijn geloften na te komen, dag aan dag.” Dit is niet een euforische uitroep van David van een moment van gelukzaligheid. Net als Paulus in Filippenzen 4:4 zegt dat zijn vreugde vaststaat in God. God is het vaste punt van ons leven door Christus.
Vluchten
Vluchten moet, als het anders niet meer kan.
Je zicht op hoop, hulp en verandering is verdwenen.
Niemand, die zich om jou bekommert,
niets wat jou nog een andere mogelijkheid biedt.
Vluchten is wat jij doet, omdat jij niet meer kan,
Geen lichtpuntje en geen uitzicht aan jouw horizon.
Jij staat er alleen voor en weet niet meer hoe,
Geen geld, geen mensen en geen kracht meer over.
Daarom moet je gaan en doe je wat je doet,
in de mist van het onbekende, mag je altijd naar God toe gaan.
De deur staat voor jou open en jij mag komen schuilen
huilen en roepen om Zijn hulp in tijden van nood, verdriet en pijn.
In Jezus is er hoop, een luisterend oor en warm hart,
God luistert naar een mens, zoals jij
Hij is het Levende brood, Die zich heeft gegeven,
opdat Hij jou hoop in je leven kan geven.
Vluchten hoeft niet meer,
wanneer de omstandigheden tegen mij zijn.
Vluchten hoeft niet meer
wanneer mijn situatie niet lijkt te veranderen.
Bij Jezus ben ik veilig, Hij is de Rots,
waarop mijn leven is gebouwd.
Bij Jezus heb ik toekomst,
Omdat Hij het voor mij heeft volbracht.
En ik door genade een kind van God mag zijn.
En naar God mag luisteren en bij Hem kan schuilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten