Ik zeg tegen mezelf: "Kom, prijs de Heer! Prijs de Heer met
alles wat je hebt! Kom, prijs de Heer! Ik wil niets vergeten van wat Hij voor mij
heeft gedaan.” - Psalm 103:1 en
2 (BB)
Te midden van het tumult van ons bestaan, is er een uitnodiging van koning David in zijn lied. Deze man had heel wat meegemaakt in zijn leven. Dood, vervolging, verraad, angst en verdriet. En toch schrijft hij over hoe groot God is in zijn leven.
Diezelfde God is door de eeuwen heen nooit veranderd. Wel de manier, waarop wij tegen het leven aankijken en er mee omgaan. Kinderen kijken met een open vizier naar de wereld en de toekomst. Gaande weg stellen mensen hun verwachting bij naar mate ze ouder worden. Het kinderlijk geloof wordt achter gelaten, voor wat het waard is.
En toch zien we dat David ondanks al zijn ervaringen, maar 1 ding kan doen: Ons uitnodigen om terug te gaan naar de God die ons het leven heeft gegeven en stil te staan en Hem te prijzen voor wat Hij in ons leven aan zegen heeft gegeven. Het was zelfs een streven van David om niet te vergeten wat God gedaan heeft en Wie Hij is.
Het was zijn enige houvast in tijden dat alles tegen hem keerde. De voorspoed veranderde in rouw, vrienden moesten hem verlaten en vijand wensten hem dood. Landgenoten gaven hem de schuld van de rampspoed, toen vrouw en kinderen door de vijand ontvoerd waren en alle bezittingen waren gestolen. En toch was er Een, die hem de kracht en richting gaf. En hem er ver bovenuit tilde.
Ja, aan die God wilde David tot in zijn hoge ouderdom blijven denken en liefhebben boven alles. De Heer wilde hij met alles wat in hem was blijven dienen. Dat was niet gemakkelijk. Dat is nu ook niet gemakkelijk en zeker NIET onmogelijk. Doordat Jezus naar deze aarde is gekomen heeft God een weg gegeven, waardoor jij en ik net als David God mogen aanroepen te midden van alles wat er om ons heen gebeurd en waar wij doorheen gaan. God is jou niet vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten